Zachorowalność na infekcję Clostridioides difficile (CDI – Clostridioides difficile infection), a także śmiertelność z nią związana, wzrosły istotnie na przestrzeni ostatnich lat. Dotyczy to zarówno infekcji, do której dochodzi w szpitalach, jak i poza placówkami medycznymi. W Polsce w 2022 roku zgłoszono 21371 zachorowań na CDI, z czego 71% osób było hospitalizowanych.
CDI może występować pod postacią różnych zespołów klinicznych: począwszy od łagodnej biegunki poantybiotykowej, poprzez rzekomobłoniaste zapalenie jelita, do piorunującego zapalenia jelita czy toksycznego rozdęcia okrężnicy tzw megacolon. CDI jest chorobą nawrotową. Jej nawrót rozpoznaje się na podstawie objawów potwierdzonych badaniem kału. Do nawrotu dochodzi w okresie 2-8 tygodni od poprzedniego epizodu, którego objawy ustąpiły po leczeniu lub bez wprowadzonego leczenia.
U osób, u których dochodzi do drugiego nawrotu, stosuje się wankomycynę. W schematach leczenia możliwe są również inne metody terapeutyczne: leczenie fidaksomycyną lub transplantacja mikrobioty jelitowej. Przeszczepienie mikrobioty jelitowej jest rekomendowane osobom, u których występowały liczne nawroty, a wcześniejsze, odpowiednio stosowane schematy antybiotykoterapii okazały się nieskuteczne. W zabiegach transplantacji dotyczących infekcji C. difficile nie jest wymagana zgoda Komisji Bioetycznej.
Po postawieniu diagnozy i ocenie zdrowia pacjent może zostać zakwalifikowany do antybiotykoterapii i transplantacji mikrobioty jelitowej. Przed wykonaniem zabiegu FMT stosuje się najczęściej czterodniową kurację wankomycyną, następnie odstawia się antybiotyk i wykonuje oczyszczanie jelita środkami przeczyszczającymi, najczęściej osmotycznie czynnymi, aby zmniejszyć ilość bakterii C. difficile w jelitach.