Niewydolność serca – powikłanie i choroba sama w sobie
Niewydolność serca to stan, w którym serce nie jest w stanie pompować wystarczającej ilości krwi, aby zaspokoić potrzeby organizmu.
Może to być następstwem pierwotnej choroby serca – kardiomiopatii (np. rozstrzeniowej, DCM- dilated cardiomyopathy), ale może też być skutkiem wielu innych chorób, takich jak nadciśnienie tętnicze, choroba wieńcowa, przebyty zawał serca czy wady zastawek serca.
Objawy niewydolności serca:
- Duszność, szczególnie podczas ćwiczeń, czy nawet codziennych aktywności (duszność wysiłkowa) lub leżenia na plecach (duszność orthopnoe)
- Uczucie zmęczenia i osłabienia, zmniejszona tolerancja wysiłku
- Obrzęki, zwłaszcza wokół kostek i stóp
- Szybki przyrost masy ciała (zatrzymanie płynów)
- Kołatanie serca, uczucie niemiarowej pracy serca
Diagnostyka niewydolności serca:
Rozpoznanie kardiomiopatii rozstrzeniowej i niewydolności serca wymaga przeprowadzenia obszernych badań. Najczęściej stosowane metody diagnostyczne to:
- Echokardiogram (USG serca)
- EKG (elektrokardiogram)
- Badania krwi
- Obrazowanie serca metodą rezonansu magnetycznego (MRI)
- Biopsja mięśnia sercowego
Leczenie niewydolności serca:
Leczenie koncentruje się na:
- Farmakoterapii
- Implantacji urządzeń wspomagających pracę serca, np. kardiowerter-defibrylatora (ICD) lub stymulator serca, pomp wspomagających lewą komorę (LVAD)
- Zmianach stylu życia: zmniejszenie spożycia soli, unikanie alkoholu i regularne ćwiczenia
- Przeszczep serca: w przypadku zaawansowanej choroby, gdy inne metody leczenia są nieskuteczne
- Rehabilitacja kardiologiczna